ബുദ്ധ മതത്തിലെ കേന്ദ്ര ബിന്ദു:

ബുദ്ധ മതത്തിലെ കേന്ദ്ര ബിന്ദു:
 "അനിത്ത്യ",ദു:ഖം, "അനാത്മ" തത്ത്വം.
============================

ബുദ്ധ മതത്തിലെ കേന്ദ്രവും അതിൻറെ പ്രായോഗികമായ സ്വഭാവ രഹസ്യവും അനിച്ചം(അനിത്യം), അനത്ത(അനാത്മ), ദു:ഖം  എന്ന  മൂന്ന് തത്വങ്ങളിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു.
ഈ കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്ന മാർഗ്ഗമാണ് ബുദ്ധൻ അരുളി ചെയ്ത പഞ്ചസ്കന്ധ സിദ്ധാന്തം .

രാജ പദവിയും ഭൌതിക സുഖങ്ങളും ഉപേക്ഷിക്കാൻ ബുദ്ധനെ പ്രേരിപ്പിച്ച ഘടകങ്ങളിൽ പ്രധാനമായ ഒന്ന് ഈ ലോകത്തിന്റെ അനി ത്യത തന്നെ .ഭോഗങ്ങളെല്ലാം എല്ലാം ക്ഷണികം എന്ന് പ്രകൃതിയുടെ ഗതി വിഗതികൾ നോക്കികണ്ട അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞിരുന്നു.

ശു ദ്ധോദന രാജാവ് സ്വ പുത്രനെ ഭൌതിക സുഖ വൈരാഗ്യ ബുദ്ധിയിൽ നിന്ന് പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ ബോധിസത്വനായ സിദ്ധാർത്ഥൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അദ്ദേഹത്തിൽ വെരൂന്നിയിരുന്ന അനിത്യ ബോധത്തെ വെളിവാക്കുന്നു."നം വളർന്നു വാർധ്യക്യത്തിലും ജരാ മരണാധിയിലും പരിണമിക്കാതിരിക്കുമെങ്കിൽ ഞാൻ ഭിക്ഷു വൃത്തി സ്വീകരിക്കുകയില്ല".

പ്രകൃതിയുടെ നിശിതമായ നിയമങ്ങൾ പദാർത്തങ്ങളെ സദാ മാറ്റിമറിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .ആ നിയമങ്ങളിൽ നിന്നും ഒരു വസ്തുവിനും ഒഴിഞ്ഞു നിൽക്കാൻ സാധ്യമല്ലെന്ന് സാരം.

ബുദ്ധ ദർശനത്തിന്റെ വ്യാപ്തി ഇവിടെ ഒതുങ്ങുന്നില്ല. മനോവിചാരങ്ങൾ  പ്രതിനിമിഷം  ഇളകി മറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.മനസ്സിൽകൂടി കടന്നുപോകുന്ന ചിന്തകളുടെ എണ്ണവും തള്ളലും നോക്കിയാൽ നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും സംഘർഷങ്ങൾ വ്യക്തമാകും.ബുദ്ധമത സിദ്ധാന്തമാനുസ്സരിച്ച് മാറ്റങ്ങൾ കൂടാതെ നിത്യമായി നിലനിൽക്കുന്ന പദാർത്ഥങ്ങൾ ഇല്ലെന്ന് മാത്രമല്ല ഒരു പദാർത്ഥങ്ങളും തുടർച്ചയായി രണ്ടു നിമിഷങ്ങൾ തികച്ചും നിലനില്ക്കുന്നില്ല .ഓരോ ക്ഷണത്തിലും പദാർത്ഥങ്ങൾ നശി ക്കുന്നു .അതും മിച്ചമായി യാതൊന്നും അവശേഷിക്കാത്ത വിധം നാശമടയുന്നു.ഇത്തരത്തിലുള്ള നാശത്തിന് ബുദ്ധ ദാർശനികന്മാർ കൊടുത്ത പേര് "നിരന്വയ" നാശമെന്നാണ് .

അനിത്യത എന്ന ബൗദ്ധ സിദ്ധാന്തം ആധുനിക ശാസ്ത്ര സരണിയോട് നന്നേ ഇണങ്ങുന്നു .ബുദ്ധ ഭഗവാൻറെ "അദീത്ത പയ്യായ സൂത്ത"ത്തിൽ എല്ലാ പദാർത്തങ്ങളും തീ പിടിച്ചപോലെ എരിയുന്നു എന്ന് ബുദ്ധ ഭഗവാൻ പ്രസംഗിച്ചതായി രേഖപെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്‌ .

കളിമണ്ണിൽ നിന്നും കലമോ, വിത്തിൽ നിന്നും മുളയോ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ നാം ധരിക്കുന്നത് രൂപഭേദം വന്നെങ്കിലും മുൻപുണ്ടായിരുന്ന ദ്രവ്യങ്ങൾ കാര്യ ദ്രവ്യത്തിൽ (കലത്തിലും ,മുളയിലും) തുടരുന്നു എന്നാണ് .എന്നാൽ ഈ ധാരണ തെറ്റാണെന്ന് ബൗദ്ധ ദർശനം ഉപദേശിക്കുന്നു .സാദൃശ്യം കൂടുതലായി ഉള്ളതുകൊണ്ട് കാരണ ദ്രവ്യമായ മണ്ണ് കലമായും ,വിത്ത്‌ മുളയായും എന്ന് നമുക്ക് തോന്നുന്നുവെന്നേയുള്ളു.ഒഴുകി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നദിയുടെയോ, കത്തിയെരിയുന്ന ദീപത്തിന്റെയോ നില മാത്രമേ ഉള്ളു മറ്റു ദ്രവ്യങ്ങൾക്കും .ഒഴുകുന്ന ഒരേ നദിയിൽ രണ്ടു പ്രാവശ്യം കുളിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ബുദ്ധ ദർശനം  ചൂണ്ടികാണിക്കുന്നു.ഓരോ നിമിഷവും നദിയിലെ വെള്ള തുള്ളികൾ മാറികൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.ഏതെങ്കിലും ഒരിടത്ത് നദിയിലെ വെള്ളം രണ്ട് സെക്കന്റ്‌ തികച്ചും മാറ്റമില്ലാതെ നിലനില്ക്കുന്നില്ല.കത്തി എരിയുന്ന മെഴുകു തിരിയുടെ നില ഈ സത്യത്തെ കുറേകൂടി വ്യക്തമാക്കും.മെഴുകുതിരി കത്തുമ്പോൾ ഒരേപ്രകാരം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന തോന്നലാണ് ഉണ്ടാകുക.പക്ഷെ ഓരോ നിമിഷവും പുതിയ ജ്വാലകളാണ് പ്രകാശിക്കുന്നത് .അതോടൊപ്പം മെഴുകുതിരിയും നശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .
കത്തുന്ന തിരിയുടെ ജ്വാലകൾ ഓരോ നിമിഷവും എപ്രകാരം ഉണ്ടായും  നശിച്ചും നിലകൊള്ളുന്നുവോ  അതേപോലെയാണ് സകല പദാർത്ഥങ്ങളുടെയും അവസ്ഥയെന്ന് ബുദ്ധ മതത്തിലെ അനിത്യ സിദ്ധാന്തം നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു .

....................................
ഹരിദാസ്‌ ബോധ്

ബുദ്ധ മതത്തിലെ പത്ത് നിയമങ്ങൾ

ബുദ്ധ മതത്തിലെ പത്ത് നിയമങ്ങളും
അതിലെ പാപ പ്രവർത്തികളും
.......................................................................
ഭഗവാൻ ബുദ്ധൻ പറഞ്ഞ പത്ത് പാരമിതകൾ ജീവിതത്തിൽ പകർത്താതിരിക്കുമ്പോൾ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാകാൻ ഇടയുള്ള കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചാണ് ഇവിടെ വിവക്ഷിക്കുന്നത് .



മൂന്നെണ്ണം ശാരീരികമായ പാപങ്ങളാണ് .നാലാമത്തേത് വാക്കുകൊണ്ടുള്ള പാപം .അടുത്ത മൂന്നെണ്ണം മനസ്സുകൊണ്ടുള്ള പാപം .

ശാരീരികമായ പാപങ്ങളാണ് പ്രാണഹിംസ ,മോക്ഷണം ,വ്യഭിചാരം
വാക്കുകൊണ്ടുള്ള പാപങ്ങളാണ് കള്ളം പറച്ചിൽ ,അപവാദം ,തെറി പറച്ചിൽ ,വിടുവായത്തം എന്നിവ .
മാനസികമായ പാപങ്ങളാണ് അത്യാഗ്രഹം ,അസൂയ , അവിശ്വാസം  എന്നിവ .

പാപങ്ങളിൽവെച്ച് ഏറ്റവും നികൃഷ്ടമായത് മാനസികമായ ദുർവിചാരങ്ങളെന്നു ബുദ്ധൻ സിദ്ധാന്തിക്കുന്നു .

പാപികൾ രണ്ട് തരത്തിലുണ്ട് .
ചെയ്യുന്ന കുറ്റം കാണാത്തവരും ഏറ്റു പറയാത്തവരും ഒരു കൂട്ടർ .
കുറ്റ സമ്മതം ഉണ്ടായിട്ടും ,മാപ്പ് ചോദിച്ചിട്ടും ക്ഷമിക്കാൻ സന്നദ്ധത കാണിക്കാത്തവർ രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടർ .

ഈ പത്ത് പാപങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ഇല്ലായ്മ ചെയ്താൽ മനുഷ്യർ സന്തോഷത്തോടെയും സമാധാനത്തോടെയും ജീവിക്കുക മാത്രമല്ല അഷ്ടാംഗമാർഗ്ഗത്തിൽ കൂടി സഞ്ചരികുകയും ചെയ്യും .

ഹരിദാസ് ബോധ് 

Neuroscience backs up the Buddhist belief that “the self” isn’t constant, but ever-changing

by Olivia Goldhill, Asian Pacific Post, March 15, 2016

While you may not remember life as a toddler, you most likely believe that your selfhood then - your essential being - was intrinsically the same as it is today.
Vancouver, BC (Canada) -- Buddhists, though, suggest that this is just an illusion - a philosophy that’s increasingly supported by scientific research.

“Buddhists argue that nothing is constant, everything changes through time, you have a constantly changing stream of consciousness,” Evan Thompson, a philosophy of mind professor at the University of British Columbia, tells Quartz. “And from a neuroscience perspective, the brain and body is constantly in flux. There’s nothing that corresponds to the sense that there’s an unchanging self.”
Neuroscience and Buddhism came to these ideas independently, but some scientific researchers have recently started to reference and draw on the Eastern religion in their work - and have come to accept theories that were first posited by Buddhist monks thousands of years ago.
One neuroscience paper, published in Trends in Cognitive Sciences in July, links the Buddhist belief that our self is ever-changing to physical areas of the brain. There’s scientific evidence that “self-processing in the brain is not instantiated in a particular region or network, but rather extends to a broad range of fluctuating neural processes that do not appear to be self specific,” write the authors.Thompson, whose work includes studies of cognitive science, phenomenology and Buddhist philosophy, says this is not the only area where neuroscience and Buddhism converge. For example, some neuroscientists now believe that cognitive faculties are not fixed but can be trained through meditation. And there may be scientific backing to the Buddhist belief that consciousness extends into deep sleep.
“The standard neuroscience view is that deep sleep is a blackout state where consciousness disappears,” Thompson says. “In Indian philosophy we see some theorists argue that there’s a subtle awareness that continues to be present in dreamless sleep, there’s just a lack of ability to consolidate that in a moment-to-moment way in memory.”
Studies of meditators’ sleep patterns suggest this might indeed be the case. A study published in 2013 found that meditation can affect electro-physical brain patterns during sleep, and the findings suggest there could be capacity to “process information and maintain some level of awareness, even during a state when usually these cognitive functions are greatly impaired,” according to the researchers.
But neither neuroscience nor Buddhism has a definitive answer on exactly how consciousness relates to the brain. And the two fields diverge on certain aspects of the topic. Buddhists believe that there’s some form of consciousness that’s not dependent on the physical body, while neuroscientists (and Thompson), disagree.
But Thompson supports the Buddhists’ view that the self does in fact exist.
“In neuroscience, you’ll often come across people who say the self is an illusion created by the brain. My view is that the brain and the body work together in the context of our physical environment to create a sense of self. And it’s misguided to say that just because it’s a construction, it’s an illusion.”
SOURSE: BUDDHIST CHANNEL
 

ബുദ്ധ ധമ്മവും വിശ്വാസികളും

ബുദ്ധ ഭഗവാൻ സത്യത്തിന്റെ ധമ്മ മാർഗ്ഗം നമുക്ക് തുറന്നു തന്നു.പക്ഷെ അതിലൂടെ നടന്നവർ ഒരിക്കലും സമൂഹത്തിൽ ഭൂരിപക്ഷമായിരുന്നില്ല .ബുദ്ധമതം അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ ഇന്ത്യയിൽ വിളങ്ങിയിരുന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ പോലും മനുഷ്യരാശിയുടെ ചെറിയൊരു അംശം മാത്രമെ ധമ്മത്തിലെ സത്യമാർഗ്ഗത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുവാൻ തയ്യാറായിരുന്നുള്ളൂ  .എങ്കിലും ബുദ്ധ ഭഗവാൻറെ കാലഘട്ടത്തിൽ രാജാക്കമ്മാർ മുതൽ കല്പണിക്കാർ , കൃഷിക്കാർ,തൊഴിലാളികൾ വരെ അദ്ദേഹത്തെ ഗുരുവായി  സ്വീകരിച്ച്‌ ഉപദേശമനുസരിച്ച് ജീവിച്ച് നിർവ്വാണം പ്രാപിച്ചതായി ചരിത്രം രേഖപെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്‌.

മത ജീവിതത്തിൽ അഥവ  ധമ്മ അനുഷ്ടാനത്തിൽ ഉപദേശങ്ങൾക്കും ഉപദേശിക്കുന്നവരുടെ പ്രവർത്തികൾക്കും തമ്മിൽ പൊരുത്തം വേണ്ടതുണ്ട് .അതി പ്രധാനമായ ഇക്കാര്യം ജീവിധത്തിൽ പൂര്ണ്ണമായും ഉൾകൊണ്ട് ജീവിച്ച മഹാനായിരുന്നു ഭഗവാൻ ബുദ്ധൻ .

ശിഷ്യന്മാരുടെ കഴിവുകളും സാഹചര്യങ്ങളും മനസ്സിലാക്കി ,അവർക്ക് ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്ന ഭാഷയിലും അവർക്ക് ആചരിക്കാൻ കഴിയുന്ന കാര്യങ്ങളുമാണ് ബുദ്ധൻ ഉപദേശിചത് .ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും അത്യുത്തമമായ കഴിവുകളെ സാഷാത്കരിക്കപെടുന്ന  ഒരു പ്രവർത്തന പരിപാടിയാണ് ബുദ്ധ ധമ്മം. .വിഭിന്നമായ കഴിവുകളെ കൂട്ടിയിണക്കി പരിപോഷിപ്പിച്ച് ഒടുവിൽ കർക്കശമായ ആചാരക്രമങ്ങൾ സ്വീകരിപ്പിക്കുന്ന വിധമാണ് ബുദ്ധ ധമ്മത്തിൽ അനുഷ്ടാനങ്ങൾ രൂപപെടുത്തിയിട്ടുള്ളത് .

ബുദ്ധ ധമ്മ അനുയായികളെ രണ്ടായി തരം തിരിക്കാം
ബുദ്ധ മത അനുയായികളെ സാമാന്യമായി രണ്ടായി തരാം തിരിച്ചിരിക്കുന്നു

ഒന്ന് .ഉപാസകർ
രണ്ട് .ഭിക്ഷുക്കൾ

ഉപസകന്മാർ ബുദ്ധമതം സ്വീകരിച്ചിട്ടും ലൌകിക ജീവിതം ഉപേക്ഷിക്കാതെ കുടുംബ ജീവിതം നയിക്കുന്നവരാണ്‌.

ഭിക്ഷുക്കൾ ബുദ്ധ ധമ്മം സ്വീകരിക്കുന്നതോടുകൂടി സന്യാസം അവലംബിക്കുന്നു .ബുദ്ധ മതം സ്വീകരിക്കുക എന്നുവെച്ചാൽ ബുദ്ധം , ധമ്മം ,സംഘം എന്നീ ത്രിരത്നങ്ങളെ ശരണം പ്രാപിക്കുക എന്നതാണ്.

ബുദ്ധം ശരണം ഗച്ഛാമി
ധമ്മം ശരണം ഗച്ഛാമി
സംഘം ശ രണം ഗച്ഛാമി
എന്ന് ഉച്ചരിച്ചുകൊണ്ട് ആരെല്ലാം ഈ മൂന്നിനെയും സര്വ്വാത്മന ശരണമായി ,രക്ഷാസ്ഥാനമായി കരുതുന്നുവോ അവർ ബുദ്ധമത അനുയായികളായി മാറുന്നു.ഒരുവനെ ഭിക്ഷുവാക്കുന്നത് അയാളുടെ നിർവ്വാണമടയാനുള്ള വെമ്പൽ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല.ഉപാസകന്മാരും  ഭിക്ഷുക്കളും അവരുടെ ആധ്യാത്മിക ശക്തികളിൽ വളരെ അന്തരമുള്ളവർ ആയതുകൊണ്ട് അവരുടെ അനുഷ്ഠാനങ്ങളും വിഭിന്നമാണ് .

ബുദ്ധ മത അനുയായികൾ ഒന്നാകെ പിന്തുടരുന്ന അനുഷ്ടാനങ്ങൾ ആണ് പഞ്ച ശീലങ്ങൾ.
1.പാണാതി പാദ വേറമണി -പ്രാണി ഹിംസ ഒഴിവാക്കുക
2.അദിന്ന ദാന വേറമണി -അർഹത ഇല്ലാത്തത് എടുക്കാതിരിക്കുക (മോഷ്ടികാതിരിക്കുക )
3.കാമേശു മിച്ചാചാര വേറമണി -തെറ്റായ കാമ വാസനകളിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു നില്ക്കുക .
4.മൂസാവാദ വേറമണി -നുണ പറയുന്നതില നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു നില്ക്കുക
5.സുര മേറയ  മജ്ജ പമാദ ട്ടാന വേറമണി -മദ്യം മാദക ദ്രവ്യങ്ങൾ ഒഴിവാക്കുക

ഇങ്ങിനെ നോക്കിയാൽ ഈ പഞ്ച ശീലങ്ങൾ അത്യന്തം ഉപകാരപ്രദവും സമൂഹത്തിനു തന്നെ വളരെ ഗുണകരവും ആണെന്ന കാര്യത്തിൽ തർക്കമില്ല.
ഇത്രയെങ്കിലും നിയന്ത്രണത്തോടുകൂടി ജീവിതം നയിക്കുന്നവരുടെ ഇടയിൽ നിന്നും കൂടുതൽ കർക്കശമായ അഷ്ടാംഗമാർഗ്ഗങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാൻ ഉറപ്പും ഉത്സാഹവും ഉള്ളവർ സന്യാസിമാരാകാൻ കാലക്രമേണ മുന്നോട്ടുവരുന്നു .

ഹരിദാസ്‌ ബോധ്  

എങ്ങിനെ ദു:ഖത്തിനു അറുതി വരുത്താം ?

അത്യാഗ്രഹമാകുന്ന വട വൃക്ഷത്തിന്റെ വേരുകളെ ആസക്തി, രാഗം എന്ന് നമുക്ക് വിശേഷിപ്പിക്കാം .

അധികാരം മോഹിച്ചു കടുംകൈ പ്രയോഗിക്കുന്ന രാഷ്ട്രിയക്കാരുടെയും വെറും ധനവും പ്രശസതിയും മോഹിച്ച് ദുഷ്ടത്തരങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന സാധാരണക്കാരുടെയും മനോ നില ഒരുപോലെ ആകുന്നു .

ഹൃദയത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ രഹസ്യമായി സൂക്ഷിക്കുന്ന ആസക്തി ,അധികാര കസേരയാകാം പണത്തിന് വേണ്ടിയുള്ളതാകാം ,ഇതാണ് അത്യാഗ്രഹം .അണയാതെ ജ്വലിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്നേഹം അഥവാ  രാഗം.ഇതിനെ അത്യാഗ്രഹമാകുന്ന വടവൃക്ഷത്തിന്റെ തായ് വേരായും ചിത്രീകരിക്കാം .അതിനാൽ അത്യാഗ്രഹത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നതിന് രാഗത്തെ നശിപ്പിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു .അതായത് അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ വേര് അറുക്കൽ,ഇതുതന്നെ ആദ്യത്തെ ചടങ്ങ്.

ആശകൾ അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ  ശാഖകൾ ആകുന്നു.അതിനാല ആശകൾ  വെടിയാതെ അത്യാഗ്രഹത്തിന് അന്ത്യം വരുന്നതല്ല.ആശകളെ ഓരോന്നായി പിഴുതെറിയുക ധുഷ്കരമല്ല.
കഠിനമായ ശ്രമം കൊണ്ട് അത് നേടിയെടുത്താൽ ക്രമേണ അത്യാഗ്രഹത്തെ തന്നെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യാൻ സാധിക്കും. .ശാഖകൾ നശിച്ചാൽ മരത്തിന്റെ ബലത്തിന് ഇടിവ് തട്ടുമല്ലോ .ആശകളിൽ നിന്നും ഒരിക്കൽ മുക്തി നേടിയാൽ പിന്നെ അവയ്ക്ക് മനസ്സിൽ ഇടം നല്കരുത് .ഇത്തരത്തിൽ ആശകളുടെയും അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെയും കർക്കശമായ വർജ്ജനമാണ് പരിത്യാഗം.ഇത് തന്നെയാണ് ദു:ഖ നിവാരണവും .

ബുദ്ധൻ പറഞ്ഞു: തണ്ഹ കഖയോഗ സബ്ബ ദു:ഖം ജിനാതി : (ധമ്മ പദം : 354)

ഹരിദാസ് ബോധ്

അത്യാഗ്രഹവും അനന്തമായ കെടുതികളും

                                                           

അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ അനന്തമായ കെടുതികൾ വർണ്ണിക്കുന്ന തത്വങ്ങൾ ബുദ്ധ ധമ്മത്തിൽ  വേണ്ടുവോളം ഉണ്ട്.

തൺഹ വഗ്ഗത്തിൽ നിന്നുള്ള ചില ഗാഥകൾ
334: "തന്നോന്നികളായി ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യരിൽ കാട്ടുവള്ളികൾ പോലെ തൃഷ്ണ പടര്ന്നു പിടിക്കുന്നു .കാട്ടിൽ കുരങ്ങിനെ പോലെ അവൻ സദാ ഫലങ്ങൾ തേടി ആടി തിരിഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു" .
335:"പ്രതി നിമിഷം വളര്ന്നു തഴക്കുന്ന വിഷമയമായ ഈ അത്യാഗ്രഹം ആരെ പിടികൂടുന്നുവോ ,ആരിൽ അതുണ്ടാകുന്നുവോ? അയാളുടെ കഷ്ടതകൾ തഴച്ചു പന്തലിക്കും".
338:"മരം മുറിച്ചു തള്ളിയാൽ പോലും വേര് ഭദ്രമായിരിക്കുന്നിടത്തോളംകാലം അത് വീണ്ടും വളരുക തന്നെ ചെയ്യും.അതുപോലെ അത്യാഗ്രഹമാകുന്ന മനസ്സിലെ മാലിന്യം അവശേഷിക്കുമ്പോൾ ദുഖവും വീണ്ടും വീണ്ടും ഉണ്ടായികൊണ്ടേ ഇരിക്കും".
345:"ഇരുമ്പ് ചങ്ങലകൊണ്ടുള്ള കെട്ട് ബന്ധനമായി ബുദ്ധിമാന്മാർ കരുതുകയില്ല.സമ്പത്തിലും പുത്രാ കളത്രാതികളിലുമുള്ള ആസക്തിയാണ്‌ വാസ്തവത്തിൽ ബന്ധനം ".

വാസനകളുടെ കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന രൂപമായ അത്യാഗ്രഹത്തിന് മൂന്ന് അവാന്തര വിഭാഗങ്ങൾ ബുദ്ധ  ധമ്മത്തിൽ എടുത്തു പറയുന്നു .

1.കാമ തൃഷ്ണ
2.ഭവ തൃഷ്ണ
3.വിഭവ തൃഷ്ണ

1.കാമ തൃഷ്ണ
കാമ തൃഷ്ണയിൽ  സ്ത്രീ ആസക്തിയും അന്തർ ഭാവിക്കുന്നു .മനുഷ്യരുടെ പ്രവര്തികൾക്കെല്ലാം ശുദ്ധമോ വ്യക്തമോ ആയ ലക്‌ഷ്യം കാമ പൂർത്തിയാണെന്ന് വാദിക്കുന്ന ആധുനിക മന:ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഫ്രോയിഡിനോടൊപ്പംതന്നെ ബുദ്ധധമ്മം  പോകുന്നില്ലെങ്കിലും കാമം അഥവാ libide ,മനുഷ്യന്റെ ശക്തിമത്തായ ഒരു ആഭ്യന്തര പ്രേരണയാണെന്നതിൽ ബുദ്ധ മതത്തിന് വിസമ്മതമില്ല .

ബുദ്ധ ധമ്മത്തിൽ കാമപദം  വെറും സ്ത്രീയോടുള്ള ആസക്തിയെ മാത്രമല്ല വിവക്ഷിക്കുന്നത് .ജീവിതത്തിൽ ഉൾപെടുന്ന ഇതര വിഷയത്തോടുള്ള തീവ്രമായ അഭിലാക്ഷങ്ങളും കാമങ്ങൽ തന്നെ.

2.ഭവ  തൃഷ്ണ
ഈ ലോകത്തിലും മറ്റു സാങ്കല്പിക ലോകത്തിലും ഉള്ള ജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ള അതിയായ ആഗ്രഹമാണ് ഭവ തൃഷ്ണ .ബുദ്ധ മതത്തിലെ പരിനിർവ്വാണം സാമൂഹിക ജീവിതത്തിനെന്നു മാത്രമല്ല വ്യക്തി ജീവിതത്തിനു തന്നെയും പൂർണ വിരാമം ചേർക്കുന്നു .ഈ അവസ്ഥയിൽ "അഹം" ബുദ്ധിക്ക് തെല്ലും ഇടമില്ല.
ഈ യാഥാര്ത്യം മനസ്സിലാക്കിയാലും മനസ്സ് പതറി , ഭേദം ഭൌതിക സാഹചര്യങ്ങളോടും അമിതമായ ആസക്തിയോടും ഉള്ള ജീവിധം തന്നെ എന്ന് തോന്നി തുടങ്ങുക ഭവ തൃഷ്ണയുടെ തനി രൂപമാണ് .

3.വിഭവ തൃഷ്ണ
വിഭവ തൃഷ്ണ രണ്ടു തരത്തിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കപെട്ടിട്ടുണ്ട്.

എ .ജീവിതത്തിലുള്ള ദുഖ ഭാരം കൊണ്ട് വീര്പ്പു മുട്ടി ഉടനടി അതിൽ നിന്ന് രക്ഷപെടാനുള്ള വെമ്പൽ ,ലൌകിക ജീവിതത്തെ തികച്ചും അറുതി വരുത്താനുള്ള അമിതമായ കൊതിയെന്നും വ്യാഖ്യാനിക്കാം .

ബി .രണ്ടാമത്തെ വിഭവ ശബ്ധത്തിൽ ഐശ്വര്യം എന്ന് അർത്ഥം കൊടുത്തിണ്ട്‌ .ഉദാഹരണത്തിന് സ്വർണ്ണത്തിനോടുള്ള കൊതി ഐശ്വര്യത്തിന്റെ ലക്ഷണമായി കണക്കാക്കുന്നു .
ആദ്യത്തെ അർത്ഥത്തിൽ ആത്മഹത്യയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് വിഭവ ത്രിഷ് ണയായിരിക്കും .രണ്ടാമത്തേതിൽ വിഭവ തൃഷ്ണ സർവ്വ സാധാരണവുമാകുന്നു.

മൊത്തത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ സ്വ വ്യക്ത്തിത്വം ഭദ്രമായി നിലനിര്ത്തികൊണ്ട് പോകാൻ മനുഷ്യനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന എല്ലാ ആന്തരിക ശക്തികളുടെയും സമാഹരണമാണ് അത്യാഗ്രഹം.ഒടുങ്ങാത്ത യുദ്ധമായി അതിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കാം .

ഹരിദാസ് ബോധ്

Buddhism Is Growing in China, But Remains in Legal Limbo

by Yang Siqi, Time, March 16, 2016

There are an estimated 245 million Buddhists in officially atheist China, but the religion faces severe legal and political hurdles
Beijing, China -- Yan Lu studied Marxism-Leninism in college, majoring in ideological and political education. After graduating from the prestigious Southwest Jiaotong University in the Chinese city of Chengdu, she worked at a kindergarten and as a secretary. Neither job satisfied her.

Today, the 27-year-old lives as a Buddhist nun at the tiny Changxing Temple in a village near Beijing. She eschews cellphones, T.V. and the Internet, preferring to spend her time in quiet meditation. “Now Chinese people are richer,” Yan says, “but they urgently need more spiritual life.”
China’s religious revival, born of the failings of both communism and capitalism to provide adequate meaning in Chinese lives, has been well-documented. While Chinese have flocked to Confucian temples and Christian churches, the biggest beneficiary is Buddhism. Official statistics don’t exist, but the Pew Research Center, which surveys religious belief worldwide, estimates some 245 million Buddhists in China, around 18% of the total national population. Another 21% of Chinese adhere to folk religions that often incorporate Buddhist beliefs, according to Pew.
Like other faiths, Buddhism, which travelled to China two millennia ago from India, was targeted during the Cultural Revolution. The Changxing temple was razed. Former village head Zhang Qian, from a Buddhist family himself, remembers how his hands shook as he used a hammer to destroy the temple’s clay Buddhas. In Beijing alone, among 6,843 registered cultural relics, 4,922 were ruined during the Cultural Revolution. More than half a million antiques were destroyed. Buddhist monks were tortured and sacred books burned.
Even today, despite the ruling Communist Party’s generally welcoming attitude toward Buddhism, Changxing is not an officially sanctioned temple because registering for various religious licenses is a complex process, often dependent on the grace of powerful officials from the State Administration of Religious Affairs. Therefore, the temple—a few bare rooms, some old stone tablets, a huge incense burner covered with rust, and a poplar tree reputed to be 1,000 years old—is technically illegal. Thousands of temples across China that lack official paperwork have been similarly left in limbo. (Islam and Christianity face far more overt pressure from the ruling Communist Party, which in recent months has torn down churches and prevented Muslims from worship.) Still, a lack of documentation from the officially atheist Chinese Communist Party hasn’t stopped Changxing’s head nun Miao Feng from spreading her faith through WeChat, China’s popular social-media service. One day last month, Miao Feng posted images of a Buddhist vegetarian feast. On another, she advised lay followers on appropriate sutras for the lunar new year. She also posts portraits of Buddhas and religious hymns.
But raising funds to restore the temple is tricky. “Without the official licenses, it’s hard for us to accept money from lay Buddhists,” says the temple master, who spent around 20 years as a nun at one of China’s holiest Buddhist pilgrimage sites, Mt. Wutai. “They are eager to see a restored temple here, but I can’t accept the money. It’s sensitive. Sometimes the money issue can bring trouble.”
For fellow nun Yan Lu, who studied ideological education during her school years, the separation of temple and state is crucial. “Now our government is using Marxism-Leninism to run the country,” she says. “In ancient times, some emperors used Buddhism to govern the country. But I think when a religion is too close to a government or powerful entrepreneurs, it can’t really be prosperous, and there will be too many restrictions. I think Buddhism should keep away from the government”
The Business of Buddhism
Buddhism, though, is already a big business in China. At the 2nd China International Buddhist Items and Supplies Expo in Beijing last December, worshippers scanned stalls filled with Buddhist statuary, incense, beads and vegetarian food.
Nepali businessman Puru Sottam, whose company is called Buddhaland Cargo, has marketed his wares across China for a decade. “My business has grown in recent years in China,” he said, as he offered incense burners, cushions and carpets at the Beijing fair. “There are more and more Chinese believers.” After the Beijing exhibition, he headed south to the cities of Wuhan and Shanghai to sell his ceremonial objects.
Many officially registered temples, however, have expanded rapidly. (Tales also abound on Chinese social media of fake monks bilking wealthy believers out of cash.) One of the most advanced is Longquan Temple, on the outskirts of Beijing. Hundreds of people flock to the temple each weekend to attend Zen camps. Volunteers with the temple’s technology team, some of whom come from China’s top Tsinghua and Peking universities, have even designed robots that can help answer questions about Buddhism. Meanwhile, a noodle shop outside Longquan Temple, for instance, boasts noodles cut by robots. Its abbot, Xuecheng, also happens to be the President of the Buddhist Association of China. He has nearly 345,000 followers on Weibo, China’s domestic version of Twitter. (Xuecheng refused an interview with TIME, shortly after a worshiper - a recent graduate from Tsinghua University - fell from a fifth-floor staircase during a blindfolded meditation activity.)
Former waiter Deng Shaojie spent a week at Longquan in late December. He got a new, Buddhist name out of it — Hui Jie, meaning “wise and excellent” -  and he enjoyed the ascetic lifestyle, waking before 4:00 a.m. and going to sleep at 9:30 p.m. Longquan’s rules are clearly printed on red slips of paper handed out to everyone who wants to reside there. “Love our country, love Buddhism,” says one, while another prohibits women from wearing off-the-shoulder tops. And although weekend sermons by monks are broadcast live online, computers are banned in the dormitories.
Meanwhile, at the more humble Changxing temple, a huge picture board shows what the ancient temple, believed to be 959 years old, may have once looked like: rows of magnificent, crimson-hued buildings garnished in gold. After April village elections, Miao Feng hopes to apply again for official status.
“It’s not just about one bureau or one department of the government,” she says. “There are many believers in our region, and more and more people from all over China come to visit. I wish we could do more to promote Buddhism. ”
Earlier this month at the annual meeting of the National People’s Congress - China’s rubber-stamp parliament—Sheng Hui, a delegate who is also the vice president of the Buddhist Association of China, told domestic media that he hoped the government could formulate a new religious law as soon as possible. “Some powerful people take away the temples’ tangible and intangible assets,” he complained to China.com, a state-media website. “It’s hard for Buddhists to protect their own rights…[because] there is no religious law in China.” At present, there is only a “regulation on religious affairs” that was issued in 2004; the policy lacks legal teeth.
But even as Sheng campaigned this month for more religious clarity for his fellow Buddhists, the Chinese Communist Party’s important Organization Department last month banned retired officials and cadres from believing in any faith at all. China’s constitution may technically uphold religious freedom but party faithful - even retired ones - are out of luck.
SOURSE: BUDDHIST CHANNEL